افسوس از آن ملت که با لبیک به بندگی ولی فقیه اعتراف می کند.
ما برای آزادی فکر ارزشی قائل نیستیم. بعد از چهل سال انقلاب اسلامی شوم، ما در ایران بنای مملکت را بر اساس تنفر و لج بازی با آمریکا ریخته و سیاست مملکت را به یک مشت بسیجی لات و بی‌فکر سپرده ایم.
رهبر معظم انقلاب: ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی به کشور ممنوع است.
آیا کسانی که از Covid-19 خواهند مُرد برای رهبر پوسیده ما دعا می کنند؟
قدرت یک مملکت در رفاه و خوشنودی مردم است نه در شعار انقلابی پوک و خفقان و فقر.
ما برای آزادی فکر ارزشی قائل نیستیم. هر حماقتی را با استدلال به «رهبر فرموده» قبول داریم.
دشمن پروراندن، فساد و جهالت چسب اجتماع ایران است.
فرقی با دشمن نداریم: عیبهایی که رژیم از دشمن می گیرد، زشتی های خودش هم هستند.
جز آنکه لج بازی ما جهان با خودکشی اجتماعی و اقتصادی خود ما یکی است.
در ایران استدلال معنی ندارد. ولی این چرت و پرت ها عزیز است:
دعای سیا سی، رویای خرافاتی: رهبر فرموده
بعد گفتم آقا لطف بفرمایید که اگر مانعی ندارد مضمون دعایی که داشتید را بیان کنید ، آقا نپذیرفتند و من خیلی سماجت کردم و بالاخره آقا فرمودند :من دعایی کردم که آیت‌اله خامنه‌ای خدمت حضرت امام زمان(عج) برسند که خدا را شکر این دعا مستجاب شد و آقا سیدعلی آقا خدمت ولی عصر رسیدند.با امام خامنه‌ای تا ظهور ان شاء الله.»
آیت الله بهاالدینی:اجازه بدهید تا من دستتان را ببوسم تا فردا که به محضر جده ام زهرا مشرف شدم به ایشان عرض کنم دست ولی خود را بوسیدم.
آیا واقعیت در ایران اهمیت دارد؟مانند یک درخت سیب که همیشه سیب می‌دهد، حکومت اسلامی ایران تنها می تواند مستبد و و نوکر مستبد پرورش دهد.
لبیک ملت به جمهوری اسلامی جهنمی و تف به آزادی. ما استوانه کوروش را با کوروش خاک کردیم.
افتخار به میراث فرهنگی در دهن نوکر صفت و بنده ولی فقیه فقط حرف است.
