اعتقاد ما: احترام و مسئولیت در دمکراسی
ما معتقدیم که نظام منسوخ و مستبد ولایت فقیه یک رژیم ویرانگر است. جمهوری اسلامی ایران قابل اصلاح نیست و تا جایگزین نشود، زیر یوغ آن زندگی خواهیم کرد.
فقط توافق مدنی کارگشایی برای بهبودی بافت اجتماع پوسیده ما است. قبل از این که آخوند را از دولت بیرون کنیم باید تصوری از آنچه جایش را خواهد گرفت داشته باشیم، با اعتماد به نفس و صداقت باید بدانیم که چه می خواهیم و چگونه به آنجا برسیم.
شعارهای انقلاب ۱۳۵۷ساده و قابل تکرار بودند: «مرگ بر شاه» و « استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی ». جمله اول قابل فهم همگان بود. جمله دوم که پدیده اسلام سیاسی بود، آنقدر تکرار شد که اکثر مردم، با سواد و بیسواد، بدون اعتنا به عواقب آن، باور کردند.
امروز جار زدن «مرگ بر خامنه ای» و« آخوندها حیا کنید، مملکت را رها کنید» رسم است. ولی تا پدیده مثبتی برای جایگزین ولایت فقیه تصور نشود، تکرار این جملات بیهوده است.
مدرسه های قم، سلسله آیت الله ها، شهید پرستی و وسواس متمرکز به خرافات شیعه پدیده های ایرانی است که فقط در قالب زورگویی تحویل داده می شود.
ما ایرانیان، نسلی پس از دیگر زیر فرمان مستبدها زندگی کرده ایم و جوانان ها را با لاابالی اجتماعی و نگرش وظیفه نشناس پرورش داده ایم.
در حال و وضع حال، اگر می خواهیم پیشرفت کنیم، باید به اشتباهات و نقایص خود در امور اجتماعی و سیاسی بنگریم.
عادت داریم که خود را مظلوم و قربانی دسیسه دیگران فرض کنیم. هیچ خرابی تقصیر «من» یا «ما» نیست. این نوعی شستشوی مغزی است؛ آسان پذیرفته شده و مسئولیت خراب کاری را به عهده دیگری می گذارد. «همیشه مظلوم» و«موش مرده» مرادف هستند.
با احترام زندگی کردن و مهر برای کشور خود تا که همگان بتوانند تنوع مذهبی و بومی خود را حفظ کرده و در چهار چوب آزادی بیان کشور را رونق دهند، دشوار است زیرا که شجاعت روحی دور از جانماز آب کشیدن باید پرورش داده شود.
ما، آلبرتین احمدی و چند مکاتب همخوان، روحیه سیاسی داریم. از نظر ما ، دمکراسی و آزادی بیان در اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی ایران کاملا طرد است. بسیاری از ایرانیان پراکنده در جهان، قبل از هر کاری، توضیح می دهند که ماهیت کارشان سیاسی نیست و به هیچ گروه و جریانی متعلق نیستند.
در جمهوری اسلامی ایران هر فکری و عملی سیاسی است. آخوند های ما مفتش خرده کاری هستند و وظیفه الهی خود می دانند که از عجم تا عرب، از اجنبی تا خودی، از خشتک تا چارقد، از قنداق تا کفن ،از کافر تا مؤمن را تفتیش کنند. دراین شرایط، غیرسیاسی بودن مترادف است با فراری شهروند از مسئولیت سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی خود.
ما معتقد هستیم که
- برای پیشرفت کشور لازم است که از سلطه اسلام سیاسی، دین سالاری شیعه ، و هر نوع استبداد دینی و یک جانشینی ایدئولوژیک رها شویم.
- یک یک ما، مسئول و جوابگوی افکار و اعمال خویش، جامعه و دولت است.
- یک دمکراسی دنیوی، که در آن دولت و دین از هم کاملا جدا هستند، پایه محکمی است که بر آن می توان حکومت آینده ایران را بنا کرد. هیچ فرقه مذهبی و دینی نباید بر نظام مملکت مسلط باشد و قانون اساسی را طبق سلیقه خود دستکاری کند.
- قدرت و توان ملت را با سطح رفاه و تنوع فکری در کشور می توان سنجید. ملت آزاد آن است که حافظه قوی دارد، می تواند تاریخ خود را ملاحظه کرده، از آن طفره نرود و از خوبی و بدی آن درس گیرد.
- هیچ کس بالا تر از قانون نیست: نه ولی فقیه و نه امام زمان.
- زن و مرد باید در مقابل قانون برابر هستند. جنسیت، نژاد، زبان، موقعیت اجتماعی، شیوه زندگی ، اعتقادات مذهبی ، فلسفی یا سیاسی نباید عذر و بهانه برای تبعیض بین افراد شوند.
- جوانان چنان تربیت شوند که از اهداف و مسئولیت های مشترک خود در قبال نسل های آینده آگاه باشند و با احترام متقابل و در تنوع با هم زندگی کنند
- هر شهروند حق دارد که بدون ترس برای ایمنی خود و خانواده ، آزادانه انجمن تشکیل دهد و عقاید خود به طور علنی بیان کند .
- ابزارها و اسلوب های مردم سالاری در طول زمان عوض و بدل می شوند و منعکس کننده الهام و چشم انداز مردم از اجتماعی است که در آن زندگی می کنند. دمکراسی چیزی مانند دستورالعمل و یا فهرست امکانات نیست که در سنگ حک شده باشد.
- زمانیکه قوانین و نظام مملکت، به طور مستقیم توسط شهروندان یا به طور غیر مستقیم از طریق نمایندگان منتخب تصویب شوند، زندگی همه شهروندان را اداره می کند.
شکست مخالفان جمهوری اسلامی
مخالفان رژیم اسلامی قبل از پیکار شکست خورده‌اند. امروز کشور را رمه‌ای از متعصبان اسلامی اداره می کنند که استبداد و استعمارشان بدتر از هر شاه سیاه رو است.
شیفته های فوتبال: لات های دلربا
ما ایرانیان می خواهیم به دنیا نشان دهیم که همه کار میتوانیم کنیم ولی هنوز با هم قادر تماشای فوتبال نیستیم. طرفداران فوتبال می توانند ایرانیان را متحد کنند.
